W ostatnich latach termin “wysoka wrażliwość u dziecka” stał się powszechnie używany i popularny. Rodzice coraz częściej zastanawiają się, czy ich dzieci są dotknięte tą cechą. Dzieci wysoko wrażliwe charakteryzują się intensywnymi emocjami, głęboką empatią i subtelnością w odczuwaniu bodźców z otoczenia. Mają tendencję do przetwarzania informacji na głębszym poziomie oraz reagowania silniej na bodźce zewnętrzne, takie jak hałas, jasne światło czy zmiany w otoczeniu. Jak stwierdzić, czy dziecko jest wysoko wrażliwe i jak radzić sobie z tym zaburzeniem? Odpowiedź na te pytania w artykule poniżej.

Dziecko wysoko wrażliwe – czyli jakie?

Wysoka wrażliwość nie jest schorzeniem, lecz cechą, która może dotyczyć zarówno dzieci, jak i dorosłych. Jest to skłonność do intensywnego przeżywania uczuć, dużej emocjonalności oraz głębokich refleksji nad otaczającym światem. Termin ten został wprowadzony przez profesor Elaine Aron, która podkreśla, że nie odkryła nowej cechy, lecz jedynie nazwała istniejącą już tendencję. Ważne jest, że wysoka wrażliwość to cecha wrodzona, która towarzyszy osobie przez całe życie i nie jest możliwa do wyeliminowania. Istnieją jednak metody, które pozwalają lepiej radzić sobie z tą cechą.

Początki wysokiej wrażliwości są widoczne już u niemowlaków. Wysoko wrażliwe dzieci reagują silnie na bodźce takie jak muzyka, światło czy jedzenie. Mogą być uznane za osoby wysoko emocjonalne. Dziecko wysokowrażliwe często ma trudności z podejmowaniem decyzji i adaptacją w nowych sytuacjach.

Jakie cechy dziecka wysoko wrażliwego powinny zaniepokoić?

Dzieci wysoko wrażliwe wyróżniają się głęboką skłonnością do analizy i refleksji. Są to osoby, które odczuwają potrzebę dokładnego zrozumienia każdego zdarzenia i często rozbierają je na części pierwsze. Już u niemowląt ta cecha objawia się jako nadmierna reakcja na nawet drobne zmiany, które wywołują w nich przerażenie z powodu natłoku myśli. Może również pojawić się głębokie przetwarzanie wszelkich informacji i etykietowanie osób. Często potrafią wycofać się z funkcjonowania w społeczeństwie, ponieważ ulegają przestymulowaniu.

Dodatkowo, osoby wysoko wrażliwe nie tylko intensywnie myślą, ale także przetwarzają swoje emocje na głębokim poziomie. Są nadzwyczaj empatyczne, starając się wczuć w sytuacje nawet tych, które ich nie dotyczą bezpośrednio. Mają silną zdolność do odczuwania cierpienia innych ludzi, zwierząt czy nawet przedmiotów.

Czułość tych pociech jest znacznie większa niż u ich rówieśników, co czasem prowadzi do przeciążenia ich układu nerwowego. WWD myślą bardziej intensywnie, skupiając się na detalach, jak np. hałas czy drażniące zapachy. W związku z tym szybciej doświadczają psychicznego i fizycznego zmęczenia. Dostrzegają więcej i są wyczulone na najmniejsze ruchy.

Dziecko jest wysoko wrażliwe – co robić?

Wysoka wrażliwość nie jest cechą deficytową, jednak dla niektórych dzieci i dorosłych może stanowić wyzwanie. Jak możemy wspomóc nasze dziecko w radzeniu sobie z ich nadmierną wrażliwością?

Kluczową kwestią jest akceptacja tego, że wysoka wrażliwość jest normalną cechą genetyczną, z którą trzeba na co dzień żyć. Dzieci z tą cechą mogą mieć większe potrzeby, dlatego ważne jest, aby rodzice zaakceptowali tę różnicę i traktowali ją jako coś naturalnego. Im mniej zamieszania rodzice robią wokół wysokiej wrażliwości, tym swobodniej dziecko może się z nią czuć, co ma ogromne znaczenie.

Poza akceptacją, istotne jest, aby dziecko otrzymywało wsparcie. Kiedy pojawiają się sytuacje, w których nasze dziecko reaguje emocjonalnie, ważne jest, abyśmy je wspierali i dawali mu tyle czasu, ile potrzebuje, aby się uspokoić. Ważne jest również docenianie wysiłków dziecka oraz zapewnienie mu komfortu, który pozwoli mu się rozwijać.

Ważną wskazówką przy tego typu cechach osobowości, którymi obdarzone są dzieci wysoko wrażliwe, może być pozwolenie na bardziej śmiałe działanie. Temperamentu maluchów nie należy tłumić, a wręcz przeciwnie. Reaktywność emocjonalna musi znaleźć swoje ujście. Najlepiej sprawdzą się zabawy sensoryczne.