Środowisko ma ogromny wpływ na rozwój każdego dziecka. Rodzice muszą upewnić się, że jest ono stabilne i całkowicie bezpieczne. Czy powinny znajdować się w nim zwierzęta domowe? Eksperci sugerują, że tak. Obecność m.in. psów i kotów odgrywa znaczącą rolę w formowaniu się osobowości i umiejętności interpersonalnych wychowanków. Czego warto dowiedzieć się jeszcze na ten temat?

Dzieci i zwierzęta – czy to dobre połączenie?

To zależy. Udzielenie konkretnej odpowiedzi na to pytanie wymaga przeanalizowania wielu różnorodnych i skomplikowanych aspektów. Na początek trzeba zdać sobie przede wszystkim sprawę z tego, że zwierzęta nie są zabawkami. To żywe istoty, które stają się poważnym zobowiązaniem na kilka lat (a czasami nawet na kilkanaście).

Wręczenie małemu dziecka psu lub kota może okazać się świetnym pomysłem – pod warunkiem że rodzice podejmą świadomą decyzję i zachowają się odpowiedzialnie. Trzeba powiedzieć wprost: przez większość czasu to właśnie oni będą odpowiadać za jakość życia przygarniętych zwierzaków, a dzieci jedynie przy nich pomagają.

Powstaje więc pytanie – czy warto? Tak! Dzieci i zwierzęta to świetne połączenie. Psy i koty pełnią funkcję doskonałych towarzyszy zabaw. Interakcje z nimi pozwalają wychowankom rozwijać podstawowe umiejętności społeczne. Dzieci uczą się szacunku do żywych istot, a to kształtuje ich charakter. Ponadto niektóre badania wskazują, że pupile domowe stanowią ważne źródło wsparcia emocjonalnego.

Pojawienie się zwierzęcia w domu zwykle okazuje się początkiem pięknej i wieloletniej przyjaźni. Trzeba jednak zorientować się, które gatunki nadają się do wykonania tego zadania. Nie wszystkie są łagodne i przyjazne wobec dzieci! Do zadań rodziców należy więc wykonanie odpowiedniego researchu.

Wpływ zwierząt na rozwój emocjonalny dzieci

Zwierzaki są w stanie pomóc w budowaniu pewności siebie u dzieci, a także łagodzić uczucie samotności. Badania wykazują, że pociechy cieszące się towarzystwem psów i kotów często wykazują większą odporność na stres oraz lepsze radzenie sobie ze zmianami życiowymi. Okazuje się to przydatne zwłaszcza podczas przeprowadzek do innego miasta, a tym samym zmiany szkoły (co wiąże się z utratą dotychczasowych znajomych).

Opieka nad zwierzęciem rozwija empatię i zrozumienie dla potrzeb innych istot. Dzieci uczą się dzięki nim reagować na sygnały niewerbalne, a to zwiększa umiejętność czytania i interpretacji emocji. Ułatwi to wychowankom nawiązywanie kontaktów z innymi ludźmi w przyszłości – to istotna korzyść zwłaszcza dla brzdąców uczęszczających dopiero do przedszkola.

Ponadto zwierzęta są po prostu źródłem pozytywnych doświadczeń emocjonalnych. Merdające ogonem psy i mruczące koty powodują radość oraz uśmiech na twarzach dzieci. To zachęca do tego, aby cieszyć się w życiu nawet małymi drobnostkami – takie podejście zaowocuje szczególnie na etapie nastoletnim.

Kontakt ze zwierzęciem – korzyści

Lista istotnych korzyści wydaje się nie mieć końca. Istnieją pewne przesłanki, by nawet sądzić, że przebywanie niemowląt w towarzystwie zwierząt zachęca je do szybszego raczkowania – posiadanie psa czy kota ma naprawdę ogromnie pozytywny wpływ na wychowanków!

Przytulanie zwiększa poziom oksytocyny

Oksytocyna (tzw. hormon miłości) odgrywa ważną funkcję w kształtowaniu relacji społecznych oraz wspieraniu emocjonalnego dobrostanu danej jednostki. Liczne badania wykazują jednoznacznie, że przytulanie zwierząt stymuluje jej wydzielanie – zjawisko to ma potencjał do zwiększania poczucia bezpieczeństwa psychicznego.

Zwierzęta domowe są więc naturalnym źródłem czułości i bezwarunkowej miłości. Stanowi to ważny element wsparcia emocjonalnego zwłaszcza dla dzieci po traumach (np. wypadkach samochodowych lub przebytych chorobach). Przyjemność płynąca z przytulania staje się korzyścią w momentach nadmiernego stresu lub niepewności i pomaga dzieciom poradzić sobie z wyzwaniami związanymi z odczuwanymi uczuciami.

Psy i koty – ich obecność skłania dziecko do ruchu

Psy są doskonałymi towarzyszami podczas aktywności fizycznych. Zachęcają do biegania i zabawy na świeżym powietrzu. To sprzyja zdrowiu i utrzymywaniu prawidłowej sylwetki – to ważne w kontekście coraz łatwiejszego dostępu do przetworzonej żywności (m.in. słodyczy oraz dań typu fast-food). Koty skłaniają dzieci do ruchu w obrębie domu. Pociechy mogą się z nimi bawić na wiele różnych sposobów, np. rzucając piłeczkę lub chowając się przed mruczkami w różnych częściach mieszkania. Niektóre gatunki da się nawet wyprowadzać na spacer na smyczy.

Trening obowiązkowości

Psy wymagają codziennych spacerów, a koty muszą mieć czystą kuwetę. Oba gatunki trzeba karmić i poić – wszystkie te czynności tworzą doskonałą okazję do tego, aby uczyć swoich wychowanków obowiązkowości. Umiejętność tę należy rozwijać od najmłodszych lat, by mogła przynosić odpowiednie rezultaty w przyszłości.

Rola rodzica – aktywna kontrola i opieka nad zwierzakiem oraz dzieckiem

Rodzice powinni monitorować wszelkie interakcje między dzieckiem a zwierzęciem. Chociaż większość stworzeń domowych uznaje się za przyjazne i cierpliwe, to nie zawsze takie są. Zdarza się, że dzieci sprawiają im dyskomfort lub stres, a to może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Opiekunowie muszą być w stanie zareagować w takich momentach na czas. Aktywna kontrola obejmuje również dostosowanie rodzaju zwierzęcia do wieku i charakteru dziecka. Niektóre rasy są energiczne i wymagające, więc nie sprawdzą się np. w przypadku niemowląt. Gatunek musi być dopasowany pod względem stylu życia całej rodzin.

Oprócz tego warto pamiętać, że to rodzice dbają o odpowiednią opiekę zwierząt. Konieczne będzie zapewnienie im nie tylko jedzenia i schronienia, ale również dbanie o ich higienę, dostęp do zabawek i umawianie się na regularne wizyty u weterynarza. To wszystko wiąże się z dużymi wydatkami.

Kluczem do osiągnięcia harmonii w relacjach tego typu jest odpowiedzialność, edukacja i troska o bezpieczeństwo wszystkich zaangażowanych stron!