Każdy człowiek ma prawo do prywatności. Wszyscy zasługują na poszanowanie własnych spraw, korespondencji czy sfery życia domowego. Rodzice powinni zadbać o ochronę prywatności swoich dzieci, ponieważ one niezależnie od swojego wieku również na nią zasługują. Jak nie naruszać prywatności pociechy?

Prywatność dziecka – dlaczego jest ważna?

W ostatnim czasie sporo mówi się o prywatności dzieci ze względu na zjawisko zwane sharentingiem (pojęcie pochodzi od dwóch angielskich słów: share – dzielić się i parenting – rodzicielstwo). Dotyczy ono w dużej mierze influencerów, którzy nagminnie udostępniają w internecie nie tylko wizerunek swoich pociech, ale również wiele danych dotyczących m.in. lokalizacji szkoły, do której uczęszczają maluchy.

Dzielenie się takimi informacjami w mediach społecznościowych niesie ze sobą poważne konsekwencje i narusza bezpieczeństwo dziecka. Niektóre osoby na podstawie treści w social mediach mogą dowiedzieć się, gdzie znajduje się maluch, a nawet gdzie mieszka. Gdy mowa o przestępcach, potencjalne konsekwencje takich działań są łatwe do przewidzenia.

Rodzice powinni chronić prywatność pociechy z kilku powodów. Pierwszy z nich to zapobieganie narażeniu jej na zagrożenia płynące z otoczenia, czyli chociażby działania pedofilów czy porywaczy. Kolejny to fakt, że wszystkie treści umieszczone w sieci zostają tam na zawsze, a dziecko, gdy dorośnie, może nie być zadowolone z tego, że jego wizerunek jest łatwo dostępny online.

Ponadto prywatność odnosi się także do poszanowania granic w codziennym życiu dziecka. Każda jednostka ma prawo do prowadzenia prywatnej korespondencji, posiadania sekretów czy zarządzania własnymi zasobami. Rodzice powinni wiedzieć, jak zachowywać się na co dzień, by nie zaburzyć poczucia bezpieczeństwa ani prawa do ochrony prywatności swojej pociechy.

Szanowanie granic prywatności jest ważne, ponieważ:

• pozwala na zdrowy rozwój emocjonalny, psychologiczny i społeczny dziecka;
• umożliwia budowanie poczucia autonomii i niezależności;
• kształtuje nić zaufania między dzieckiem a rodzicami;
• modeluje zdrowe relacje międzyludzkie;
• uczy jednostkę stawiania granic i chronienia się przed nadużyciami;
• pozwala łatwiej rozwijać poczucie własnej wartości.

Jak nie naruszyć prywatności dziecka?

Żeby nie naruszać prywatności swojego dziecka, trzeba zbudować z nim zdrowe, bazujące na komunikacji relacje. Od małego powinno się uczyć malucha, jak ważna jest rozmowa i wzajemne zaufanie. Dzięki temu rodzic wie, że w razie kłopotów czy trudności emocjonalnych opowie ono o swoich obawach. Matka lub ojciec nie będą wtedy czuli potrzeby nadmiernego ingerowania w prywatność, gdy pociecha sama o to nie poprosi.

Dziecko musi wiedzieć, że sprawy bardzo prywatne ma prawo zachować wyłącznie dla siebie. Nie ma obowiązku dzielenia się z nimi z bliskimi. Rodzice także powinni o tym pamiętać. Nie może dochodzić do sytuacji, w których bez powodu matka lub ojciec przeszukują rzeczy pociechy, kontrolują historię wyszukiwarki czy naruszają tajemnicę korespondencji np. po to, by zaspokoić swoją ciekawość.

Najlepiej pytać o zgodę m.in. przed wejściem do pokoju dziecka czy skorzystania z jakichś prywatnych rzeczy należących do pociechy. Nienaruszanie prywatności polega też na dochowywaniu sekretów. Jeśli maluch zdecyduje się podzielić czymś ważnym z matką lub ojcem, ci nie powinni przekazywać informacji innym, by nie zaburzyć zaufania, jakim zostali obdarzeni.

W okresie dojrzewania dziecko ma większą potrzebę prywatności i intymności. Trzeba szanować to, że nie zawsze czuje się ono komfortowo w otoczeniu innych. Bardzo ważne jest poszanowanie jego intymności, kiedy przebywa w łazience. Nie wolno wchodzić nikomu do łazienki bez pytania niezależnie od tego, co robi. Nawet podczas szczotkowania zębów ma mieć poczucie prywatności.

Żeby nie musieć naruszać intymności dziecka, trzeba przede wszystkim zbudować z nim silną relację. Wtedy zarówno rodzic, jak i potomek nie mają powodów do obaw, a zatem nie kusi ich, żeby ingerować w sferę prywatną drugiej strony. Kontrola rodzicielska powinna bazować na kształtowaniu świadomości na temat np. zagrożeń czyhających na malucha w sieci.

Czy są sytuacje, w których można naruszyć prywatność dziecka?

Czasami dochodzi do sytuacji, w których naruszenie prywatności dziecka w pewnym stopniu okazuje się konieczne. Nawet jeśli zacznie się podejrzewać, że maluch ma jakieś problemy, nie wolno od razu sprawdzać jego telefonu czy przeszukiwać rzeczy osobistych.

Wszystko powinno zaczynać się od rozmowy i dopiero wtedy, kiedy naprawdę czuje się, że może dojść do zagrożenia np. życia lub zdrowia malucha, trzeba rozważyć naruszenie prywatności w postaci m.in. skontrolowania historii wyszukiwarki w sieci.

Takie rozwiązanie to ostateczność, ponieważ znacznie lepiej działają środki wychowawcze polegające na budowaniu świadomości dziecka na temat zagrożeń. Nie należy wykorzystywać pozycji rodzica do bezprawnej ingerencji w sferę prywatną malucha niezależnie od jego wieku.

Prawo dziecka do prywatności powinno być dla opiekunów świętością, której nie wolno łamać. Przeszukiwanie pokoju czy osobistych rzeczy bez konieczności to coś, co może trwale zniszczyć zaufanie budowane latami pomiędzy rodzicem a pociechą. Należy pamiętać o poszanowaniu prywatności i dialogu, który jest kluczem do rozwiązywania większości problemów.